Podstawowa wpłata na rachunek PPK finansowana przez podmiot zatrudniający wynosi 1,5% wynagrodzenia pracownika w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych. Ponadto podmiot zatrudniający może zadeklarować w umowie o zarządzanie PPK dokonywanie wpłaty dodatkowej w wysokości do 2,5% wynagrodzenia. Natomiast pracownik finansuje sobie ze swojej pensji wpłatę w wysokości 2% wynagrodzenia. Pracownik może też zdecydować o odprowadzaniu wpłaty dodatkowej, a także o obniżeniu wpłaty podstawowej. Prawo do obniżenia wpłaty podstawowej przysługuje tym uczestnikom PPK, których wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. Wpłata podstawowa może wówczas zostać obniżona nawet do 0,5% wynagrodzenia. Przy czym 0,5% jest wartością minimalną, co nie oznacza, że jedynie dopuszczalną – może to być obniżenie np. do poziomu 0,8%, 1%, 1,2% czy 1,5%.
Od 1 stycznia 2023 r. płaca minimalna wynosi 3.490 zł, a od 1 lipca 2023 r. będzie wynosić 3.600 zł. Oznacza to, że w I półroczu 2023 r. prawo do obniżenia wpłaty przysługiwać będzie pracownikom, których miesięczne dochody ze wszystkich źródeł nie przekroczą kwoty 4.188 zł, a w II półroczu 2023 r. – 4.320 zł.
Aby wpłata została obniżona, pracownik musi złożyć stosowną deklarację, w której samodzielnie określi wysokość obniżonej wpłaty. Deklarację tę uczestnik PPK składa w miesiącu, w którym jego wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł nie przekroczy kwoty 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. Pracownik zatrudniony w kilku miejscach musi samodzielnie zsumować wynagrodzenia uzyskiwane przez siebie ze wszystkich stosunków zatrudnienia, z których jest objęty obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi. Decyzję w sprawie podwyższenia wysokości wpłaty pracownik może podjąć w każdym momencie.