Jednostki, których rok obrotowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, od 1 stycznia 2023 r. mogą rozpocząć stosowanie nowych uproszczeń w rachunkowości. Opis uproszczeń zgodnych z ustawą o rachunkowości, z jakich korzysta jednostka, powinien znajdować się w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości. Dotyczy to zarówno uproszczeń stosowanych w ewidencji księgowej, jak i ułatwień dotyczących sprawozdawczości finansowej, w tym sporządzania uproszczonych sprawozdań finansowych.
Uproszczenia w rachunkowości mogą być stosowane, o ile nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki (art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości). Przyjęte zasady rachunkowości powinny być stosowane w sposób ciągły. Oznacza to, że w kolejnych latach obrotowych dokonuje się jednakowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych tak, aby za kolejne lata informacje z nich wynikające były porównywalne. Możliwość i zasadność stosowania przez jednostkę określonych uproszczeń powinna być okresowo weryfikowana, np. na koniec roku obrotowego. Wprowadzenie nowych lub zmiana dotychczas stosowanych ułatwień, w celu rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji jednostki, może nastąpić jedynie ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego, bez względu na datę podjęcia decyzji w tej kwestii.
Jeżeli zdecydowano o przyjęciu nowych lub rezygnacji z dotychczasowych uproszczeń od nowego roku obrotowego, wprowadza się odpowiednie zapisy do polityki rachunkowości. Informację o tym można zawrzeć w decyzji (w formie uchwały lub zarządzenia), podając tekst konkretnego punktu lub paragrafu oraz zakres wprowadzonych modyfikacji. Można także zdecydować o zaktualizowaniu całego tekstu polityki rachunkowości.