Ujawnione podczas prac inwentaryzacyjnych dotyczących 2020 r. różnice pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach 2020 r.
Gdy rok obrotowy jednostki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, inwentaryzacji za 2020 r. dokonuje się według stanu na dzień 31 grudnia 2020 r. Przy czym jej termin i częstotliwość uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację poszczególnych aktywów i pasywów przeprowadzono w terminach określonych w art. 26 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Różnice inwentaryzacyjne dotyczące danego roku trzeba wyjaśnić i rozliczyć jeszcze przed zamknięciem ksiąg rachunkowych i sporządzeniem sprawozdania finansowego za rok obrotowy, za który przeprowadzono inwentaryzację. Jak wynika z art. 24 ust. 5 pkt 2 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe uznaje się za prowadzone bieżąco, gdy zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej za dany rok obrotowy sporządzone jest nie później niż do 85. dnia po dniu bilansowym. Zatem jednostki, w których rok obrotowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, powinny przygotować zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej za 2020 r. do 26 marca 2021 r. Do tego dnia trzeba również rozliczyć niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne za 2020 r.
Ustalenie przyczyn powstania różnic inwentaryzacyjnych należy do komisji inwetaryzacyjnej. Wyniki rozpatrzenia każdej różnicy komisja inwentaryzacyjna ujmuje w protokole rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych, zawierającym wnioski co do sposobu ich rozliczenia wraz z uzasadnieniem. Przy czym może to również nastąpić na odpowiednio rozbudowanym zestawieniu różnic ilościowych i jakościowych. Protokół komisji (zestawienie) jest przekazywany kierownikowi jednostki. Po zatwierdzeniu przez kierownika jednostki protokół stanowi podstawę rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych w księgach rachunkowych.